‘Tussen twee bergen’

Verslag van de studiereis in april 2007

Woensdag 11 april
Thema: De woestijn

Bezoek Timna kopermijn: destijds een belangrijke grondstof voor wapens (m.n. schilden), maar ook voor (sier)voorwerpen, zoals voor de tabernakel (Ex. 26). Geloofwaardig verhaal vernomen over de manier waarop koper werd gegoten; met name over het op smelt­temperatuur brengen van de grond waarin de koperstof zich bevond. Zwaar werk! Overigens een aardige voor­stelling, met niet alleen bewegende beelden, maar ook een bewegende vloer. Salomo moet met het bestaan van de kopermijnen bekend zijn geweest; hij liet hier zelfs schepen heenvaren (Eilat = Ezeon Geber, 1 Kon. 9) Later is hier (hoe kan het ook anders) een R.K. kerk gebouwd.

Salomo’s pillars bezichtigd: trefzekere benaming om toeristen te trekken (Salomo is daar nooit geweest, heeft van het bestaan niet eens geweten). Wel impo­sant, die hoge grillige rotspartijen!

Tijdens een wandeltocht Mushroomrotsen gezien: uitgesleten rotsblokken die de vorm hadden gekregen van een paddenstoel. Naar verluidt heeft daar dus ooit water getroomd. Is in de huidige omstandigheden moei­lijk voor te stellen; alleen stroompjes zweet zijn nu nog waarneembaar. Drie verschillende steenlagen waarge­nomen: van onder tot boven graniet (wat roodachtig), vervolgens precambrium, ten slotte cambrium (beide meer geelachtig gesteente).

Volgens de praatgrage gids is de Sinai (schiereiland tussen Israël - Egypte - Jordanië - Saoedi-Arabië, dat is genoemd naar Sinn = maangodin) één van de droogste plekken ter wereld. Al 5 jaar is daar geen drup gevallen. Toch is er af en toe nog een acaciaboom, die een kennelijk geslaagde poging doet om te overleven.

Het hout van de acaciaboom werd gebruikt voor de bouw van de tabernakel en de ark, Ex. 25:5. Dit hebben we met eigen ogen kunnen aanschouwen in de nage­maakte Tabernakel uit Rhederoord (bewijs dat ie aan­gekomen is!). In een boeiend betoog vertelde een joodse dame enthousiast over allerlei kenmerken van de tabernakel­dienst, incl. verwijzingen naar de bloed­storting door Jezus! Bij joodse gezelschappen deed ze dit niet, behalve als er naar werd gevraagd.

Bij Tabah de grens over zònder koffer, anders zou er te veel oponthoud ontstaan (bleek op terugweg niet te werken: úúúren vertraging (reizen met grensovergangen = geduld oefenen, zo merkte één van de reisgenoten berustend op)

Met de bus (wat een rust, vergeleken met de Fokker Friedship) langs met grens Jordanië/ Saoedi-Arabië, c.q. de golf van Akaba gereden. Onderweg Coral Island gezien (vlak voor de kust), waar Ramses II in de 12e eeuw zou zijn geweest. Volgens de Egyptiche gids is de golf van Akaba tot 1800 m diep en is men bezig met een project om drinkwater uit de zee winnen.

Diverse ‘vakantieparken’ gepasseerd. Deze streek is een bedevaartsoord voor zon­aanbidders: zo’n 3 à 400.000 Israëli’s vieren daar hun vakantie. Nu was er nog ruimschoots plek...

Nog kennis gemaakt met wat bedoeïenen = verzamel­naam van trekkers, leven van de negotie (bleek tijdens korte stop onderweg: de mensen wisten niet hoe gauw ze hun bewerkte stenen, kleedjes, sieraden e.d. moesten aanslepen, incl. de bekende onder­handelings­tactieken; koekjes uitgedeeld aan kinderen, voor de rest ‘kijke, kijke, nie kope’); hun sjeik schijnt democratisch te worden verkozen.

Enkele woorden geleerd:

• Jala, jala = opschieten [aan de grens schijnen ze deze uitdrukking niet te kennen]
• sjoekran = dank u wel

‘Mountain chain of getting lost’: bergrug van moedbenemende uitgestrektheid, die een soort afscheiding vormt. Nauwelijks voor te stellen dat Mozes met zoveel mensen, waaronder kinderen en vee, veertig lange jaren door de deze woestijn getrokken is. Niet alleen gezeuld door het zand, maar ook over diverse rotspartijen geklauterd. Enig begrip voor het vele gemurmureer onderweg is dan wel op te brengen.

Kortom: het dagthema klopte precies. Sjoekran Michael, Marsha en Kees-Jan!

Wim van Leussen

> Donderdag 12 april