Zie ook de foto’s
‘Kennismakingsreis’ in mei 2008
Dinsdag 13 mei
Om 7.15 uur klinkt de wake-up call en om 8.30 uur vertrekken we uit het hotel met bagage voor één nacht, aangezien we vannacht in Egypte zullen overnachten. We gaan eerst op weg naar het Timna-Park. Onderweg doet Jaap Brak in de bus de dagopening over de doortocht door de Rode Zee.
In het Timna-Park (www.bibleplaces.com/timnavalley.htm) krijgen we eerst een multimedia show in een soort mini-Omniversum. Er wordt o.a. verteld hoe de kopermijnen werden ontdekt: de mysterieuze witte vlaktes in het landschap die de wetenschappers niet konden verklaren bleken bij nader onderzoek ingangen van mijnschachten die door de Egyptenaren waren aangelegd.
Onze vrouwelijke gids vertelt in de bus e.e.a. over de omgeving en bodemsoorten (gestold magma dat geërodeerd is door de regen; tegenwoordig valt er tot 10 mm regen per jaar, terwijl er vroeger bossen en rivieren moeten zijn geweest). Met haar verhaal over het aantal miljoen jaren dat het gebied zou bestaan roept ze de nodige vraagtekens op, terwijl ze juist duidelijk ‘religie-neutraal’ probeert te zijn. Ze vraagt naar onze geloofsovertuiging en benadrukt dat er geen conflict bestaat tussen de Bijbel en wetenschap.
Bij ons bezoek aan het model van de tabernakel (nagebouwd uitgaande van 1 el = 45 cm; www.bibleplaces.com/tabernacle.htm) zijn we (daarentegen) allemaal erg onder de indruk en ontroerd door de getuigenis van de joodse vrouw die ons uitleg geeft over de tabernakel en steeds weer benadrukt dat alles heen wijst naar de Heere Jezus.
Een paar punten die ze noemt:
- Er is één deur in de tabernakel: er is maar één Weg tot God: via de Messias: ‘Ik ben de Weg, de Waarheid en het Leven, niemand komt tot de Vader dan door Mij.’
- Het water: ‘Ik ben het levende Water.’
- Het brood verwijst naar het lichaam van Christus.
- De menorah: ‘Ik ben het Licht der wereld.’ De hoofdstam is het volk Israël en de zijtakken zijn de kerk.
- Toen Jezus stierf, scheurde het voorhangsel in de tempel van boven naar beneden: een teken van rouw omdat de Zoon van God stierf (joden scheuren hun kleren als ze in de rouw zijn) en een teken dat voor ons de weg tot God is vrijgemaakt.
Vooral het moment dat ze een zegen over ons uitspreekt (Numeri 6: 24-26) is bijzonder.
We bezoeken vervolgens ‘Solomon’s pillars’ (vroeger dacht men dat koning Salomo hier kopermijnen had, maar dit is onjuist: hij realiseerde zich dat dat dichterbij Jeruzalem te vinden moest zijn, in dezelfde aardlagen als hier, die bij Jordanië aan de oppervlakte kwamen). Er is hier sprake van magmatisch gesteente met daarboven zandsteen. Daarin zit geen vocht, waardoor het erg werkt: als de temperatuur ’s avonds zakt (het verschil in temperatuur kan wel meer dan 40 (C zijn) krimpt het en bij opwarmen zet het weer uit. Daardoor breekt de rots, vallen stukken naar beneden en ontstaan canyons. Onze gids vertelt ook over het Syrisch-Afrikaans breukvlak (www.wadiarabahproject.man.ac.uk/menu/Geology/geologytext.htm), waardoor er geen olie meer te vinden is in Israël (alleen nog sporen) en wat ervoor zorgt dat er aardbevingen zijn en de afstand tussen beide zijden 1 cm per jaar groeit.
De kopermijnen (‘Mushroom’) die we bezoeken zijn de eerste plaats ter wereld waar koper werd gewonnen, door de Egyptenaren (destijds het meest geciviliseerde volk) tussen de 14de en 12de eeuw voor Christus. De stenen werden m.b.v. stenen gebroken (metaal bestond nog niet) en men verhitte het materiaal vervolgens tot de smelttemperatuur van 1085 (C met behulp van stenen ovens waar men door stampen op blaasbalgen lucht in blies (een steen bevatte maar zo'n 2% koper). We krijgen een korte demonstratie door Jaap Brak. In de brandende zon duidelijk geen pretje. De Egyptenaren gingen er dan ook na enige tijd toe over om de hele stenen naar Egypte te vervoeren en daar onder betere condities te verwerken.
De lunch onderweg bestaat uit broodjes die door Moshe zijn geregeld, waarbij het beleg tot het laatste moment een verrassing was. We overdenken Psalm 126 over de beken in het Zuiderland en de verandering die God kan geven als Hij water/vruchtbaarheid geeft, met gebed om oogst en omkeer van het levenslot. Nadat er een fotocamera uit een afvalbak is gered gaan we weer verder.
Te voet de grens over, Israël uit en Egypte in (bonnetje laten zien, paspoort tonen, door metaaldetector, stempel halen, stempel laten zien, andere bus). Dit heeft nogal wat voeten in de aarde. Sommigen van ons wekken schijnbaar sterk de indruk een terroristische inslag te hebben. De douane-beambten hebben daar duidelijk een neus voor en wij zelf niet, want het zijn nou nét de mensen waar wij het echt niet van zouden verwachten. Maar ja: je weet maar nooit wat er in zo’n wandelstok of pacemaker verstopt zit!
We krijgen in Egypte een spraakzame Nederlands sprekende gids. Onderweg stoppen we even bij bedoeïenen, waar de kinderen direct om geld en spullen vragen en later ook nog even bij een oase, waar we een foto kunnen maken van de Horeb (de middelste van 3 bergen in de verte) en waar Martin Haas kolokwinten vindt (2 Koningen 4: 39).
Na de avondmaaltijd (waarbij we broodjes achterover drukken voor de zware nacht die voor ons ligt) komen we nog even bij elkaar. Het thema van de reis waar de route op gebaseerd is, wordt besproken: van de Horeb waar God de Tien Geboden heeft gegeven tot de Berg der Zaligsprekingen waar Jezus in de Bergrede de toepassing daarvan besprak.
Vervolgens maken we er een begin mee om met de groep te delen met welke motivatie we aan deze reis deelnemen en wat we ervan verwachten/hopen. We zingen ‘Zoekt eerst het koninkrijk van God’. Daarna (21 uur) duiken we snel ons bed in, aangezien we om 1.30 uur op moeten staan voor de beklimming van de Horeb.
Marjan Hansman