Zie ook de foto’s

Vrijdag, 29 mei 2009

Al weer de laatste dag van deze bijzondere reis!!

Na wederom een heerlijk ontbijt, nu in een hotel in Netanya, waar we deze laatste nacht door hebben gebracht, zijn we met een aantal mensen de zee in gedoken.

Lekker om even te zwemmen! Ook hebben we een alternatief ‘balspel’ gedaan in de zee. Bij gebrek aan een bal, deden we dit spel met een slipper. Helaas lukte het niet om nog ánder schoeisel van elkaar te bemachtigen om ook dat te kunnen gebruiken. Dit leverde wel wat stoeipartijen op, maar helaas niet meer attributen bij het spel... Toch ging het ons met deze ene slipper ook best goed af.

Tja, hierna nog even douchen, de laatste dingen inpakken en ons vervolgens verzamelen voor de rit naar het vliegveld.

Door middel van een rap werd vast begonnen met het afscheid nemen van onze chauffeur, van Saliem, met de volgende woorden:

‘He drives us east, he brings us west,
from Tel Aviv to Tiberias.
He’s driving fast, he’s driving good,
from Jerusalem to Sdé Boker.
Saliem is our superdriver!’

Waarna we nog met elkaar een lied als dank (Shukran = dank je wel) en ter afscheid voor hem hebben gezongen:

‘Salaam Saliem,
Shukran Saliem,
superdriver Saliem,
Shukran, shukran!’

Tijdens het rijden in de bus naar het vliegveld, werd ook Michael door de groep heel hartelijk bedankt! Dit werd bekrachtigd met een flesje wijn.

Op het vliegveld aangekomen, merkten we weer de strenge controle naar de Arabieren toe. Onze chauffeur moest uitstappen, en zijn papieren laten zien.

Even later konden we doorrijden.

Na nu een definitief afscheid van Saliem, kregen we een uitgebreide check op het vliegveld. Johan kreeg een aantal vragen te beantwoorden, namens de groep. En ook aan Michael werd het een en ander gevraagd. Vervolgens moest menigeen de koffer opendoen, en werd die soms grondig, soms minder grondig geïnspecteerd.

Omdat Michael nog een week langer in Israel zou blijven, moesten we als groep nu ook afscheid van hem nemen. Maar we hadden nog ruim de tijd om eerst nog wat samen te drinken. Hierna, en na nog een lied samen te hebben gezongen, heeft Michael ons uitgezwaaid, en gingen wij de gate door. De verdere reis is prima verlopen.

Op deze laatste dag van de reis heb ik iedereen gevraagd datgene te benoemen, wat hem of haar het meeste had aangesproken, wat het leukst was geweest. Vanzelfsprekend werd daar héél hard over nagedacht, want hoe kun je nu slechts één ding kiezen...!

Toch is het na enig gekraak in menig hersenpan gelukt iets te formuleren, bij een enkeling tóch twee dingen, om nog verder gezweet te voorkomen.

Dit alles heeft het volgende opgeleverd:

• Acht mensen noemden als meest bijzonder moment de ontmoeting met de voorganger in Arad, de voorganger van een Messias belijdende gemeente. Waarbij twee mensen tevens opmerkten dat ze het vooral bijzonder hadden gevonden te horen hoe zij met de situatie daar omgaan, en met het lijden dat ze ondervinden, dat ze daar op zo’n positieve manier op kunnen reageren. En twee anderen noemden als meest bijzonder moment van dit bezoek aan deze Messias belijdende gemeente specifiek de zegen die we mochten ontvangen; de zegen, die door een gemeentelid uit werd gesproken.
• Drie mensen vonden de avond met de Rabbijn eruit springen, de manier waarop hij een gedeelte uit Numeri met ons had behandeld.

Verder werden genoemd:

• Het bezoeken van de berg Tabor.
• De Sabbathsmaaltijd bij Marion Kunstenaar. Wat vooral respect afdwong, was de manier waarop zij zich inzet voor allen die hulp nodig hebben, en dan zowel Joden als Arabieren. En ook de manier waarop zij over beide partijen sprak, terwijl ze zelf deel uitmaakt van alle onderlinge moeite en spanningen.
• Het vieren van het avondmaal in de gemeente van Jossi Ben Zvi.
• En de dag dat we hebben gevaren op het meer van Tiberias.

Allerlei hoogtepunten dus van deze reis! En met deze hoogtepunten van deze reis, wil ik het verslag van deze laatste reisdag graag afsluiten.

Christina Stienstra