Zie ook de foto’s

Zondag, 11 april 2010

geschreven door Petra Veerbeek

Bezoek aan Yad vaShem

Ontmoeting met Marion Kunstenaar

11 april 2010 is herdenkingsdag in Israël en Marion gaf in het gesprek aan dat het voor haar een moeilijke dag was. ‘Overlevende zijn is een twijfelachtig geluk.’

Een aantal uitspraken van Marion tijdens ons gesprek:

• ‘Na de oorlog heb ik/hebben wij alles aangegrepen om dingen te doen: verjaardag vieren, samen eten.’
• ‘Ik wil een huis bouwen, maar moet het puin eerst uit de weg ruimen. Dat opruimen van het puin wil ik niet uit de weg gaan.’
• ‘Deuteronomium 6:4 (‘Hoor Israël, de HEER, onze God, de HEER is de enige’) is meer een schommel dan een basis om het vertrouwen vast te houden.’
• ‘Informatie is het allerbelangrijkste in de dialoog.’

Marion is de oprichter van Yad Elie, een organisatie die zich inzet om kinderen op school van een warme maaltijd te voorzien. Ieder van ons heeft folders meegekregen om Yad Elie in Nederland te promoten, bij bijvoorbeeld de kerkenraad.

Lezing professor Bartal

“De geschiedenis van het moderne Israël, Zionisme en het conflict over de New Historians.”

Professor Bartal werd in 1946 in Tel Aviv geboren. Zijn ouders zijn overlevenden van de Holocaust. ‘Opgroeien met oorlogen is bepalend voor deze generatie.’

In een aantal zinnen een korte weergave van datgene dat professor Bartal ons die avond vertelde:

• In 1948 woonden er in Israël 630.000 joden, heden zijn dat er 5.900.000, uit 90 verschillende landen. Een enorme diversiteit dus.
• De historicus is de schepper/creator van de geschiedenis (= subjectief). In vele Europese talen is de betekenis van het woord geschiedenis: verhaal.
• Geschiedenis schrijven in een democratie is eenvoudig; in een land waar dictatuur is, is geschiedenis schrijven een bijna onmogelijke opgave. Dan wordt een bepaald narratief (‘verhaal’) voorgeschreven.
• Zowel Israeli’s als Palestijnen beschuldigen elkaar van geschiedvervalsing.
• De betekenis van woorden verandert door de eeuwen heen. Wat is bijvoorbeeld ‘Palestina’? Tot 1948 werd deze aanduiding gebruikt door Arabieren maar ook door Zionisten en had het geen negatieve lading.
• Voor 1881 woonden er in Palestina 26.000 joden en 200.000 niet-joden.
• Na 1948 waren dat 630.00 joden en 1.300.000 niet-joden. Aliya (joodse emigratie naar Israël) veroorzaakte deze verandering. 1^e aliya: 1881-1904 ; 2^e aliya: 1905-1914; 3^e aliya: 1919-1923; 4^e aliya: 1924-1929; 5^e aliya: 1933-1936.
• Door het werk van de zogenaamde ‘New Historians’ wordt het oude, Zionistische verhaal van Israëls geschiedenis ter discussie gesteld. Zij benadrukken dat het land nooit alleen door Joden bewoond is geweest.
• Tussen 636-638 was er een Arabische inval op de moslims in Palestina. Sindsdien zijn er Palestijnen in het land.
• Iedereen is het erover eens, dat sinds de 19^e eeuw een bonte mix van bewoners in het land woont.
• Ten tijde van de 1^e en 2^e aliya is sprake van opkomend Palestijns nationalisme, dat zich uit in geschiedschrijving, aandacht voor folklore en het streven naar eenheid. Wellicht als reactie op het Zionisme.
• Mensen als Ben Gurion verwachtten dat Palestijnse boeren en Zionisten zich zouden verenigen.
• Ten tijde van het Britse mandaat vond een revolutionaire opstand plaats tegen Britten en Joden.
• De situatie in Israël kan niet zwart-wit uitgelegd worden.
• Martin Buber: ‘Als we twee kwaden zouden hebben, welke zouden we dan kiezen: ons kwaad of hun kwaad?’
• De naam New Historians is bedenksel van de media, met name de buitenlandse. Hun claims dat de oude historici het lijden van het Joodse volk overdrijven, dat zij ten onrechte stellen dat Arabische landen Israël aanvielen in 1948 en dat Zionisme racistisch van aard is, heeft niets te maken met geschiedenis. Hier wordt geen tegenverhaal verteld, maar worden leugens verspreid.
• In een democratisch land als Israël kan dat echter!

> maandag 12 april