Zie ook de foto’s
Maandag, 14 juni 2010
geschreven door Tine van der Kuijl
Na een voorbereiding van bijna een half jaar, waarin twee studie- en ontmoetingsdagen waren georganiseerd, gaat de reis nu echt beginnen. Harm en ik zijn ruim op tijd op Schiphol. Na een kopje koffie voegen we ons bij de groep. Er is herkenning en begroeting.
Michael Mulder deelt een reader uit zodat we ons zo goed mogelijk kunnen voorbereiden op de vele ontmoetingen en dialogen. Ik ben geen theologe maar ik zie met verwachting uit naar de persoonlijke ontmoetingen. Liefde overwint, en die is in onze harten uitgestort door de Heilige Geest. (Romeinen 5:5)
Rond 09.00 kunnen we onze bagage inchecken en langs de douane gaan. Omdat we via Turkije vliegen is de controle niet zo streng. Onze groep zit vrij achterin het vliegtuig. De stoel bij het raam blijft leeg dus kan ik mooi opschuiven.
We vertrekken vrijwel op tijd, 11.35, en na ± 10 minuten taxiën raakt het vliegtuig dan toch los van de grond. Voor enkelen in de groep is dit de eerste reis naar Israël. Voor anderen is dit de 2e, 3e, 4e, 7e of zelfs de 11e keer. Wat een voorrecht dit in alle vrijheid te mogen beleven, Jood en Arabier te mogen ontmoeten en met hen in dialoog te gaan.
De reis is goed en grondig voorbereid, vooral door Kees Jan Rodenburg die vanuit het C.I.S. al 6 jaar met gezin in Jeruzalem woont en werkt. In die jaren zijn veel waardevolle contacten opgebouwd. Met een aantal van hen zullen wij tijdens deze reis nader kennis maken.
Het is vandaag een heldere dag. Vanuit het vliegtuig heb ik prachtig uitzicht op wat lijkt een groene lappendeken. Daartussen steden, dorpen, wegen, rivieren, meren en dan die bergen! Ook geniet ik van de stapelwolken, net grote kunstwerken. Als de reis vordert worden de velden steeds bruiner, zelfs voor een flink deel geel.
We landen aardig op tijd in Istanboel en hebben 3 uur overstaptijd voor het toestel naar Amman. We zoeken iets vochtigs op, koffie, vruchtensap en flesjes water.
Al reizende worden we steeds meer een groep. Fijne gesprekken, begrip, verbondenheid. Weer kan ik doorschuiven naar het raam. De klok moet een uur vooruit. Het is al donker als we in Amman aankomen. Prachtig, al die lichtjes.
Het is ongeveer 21.20 als we in de bus zitten. Deze brengt ons in een half uur naar het hotel waar we 2 nachten zullen verblijven.
Het is een lange, vermoeiende reis geweest. Michael geeft nog wat mededelingen en bemoedigende woorden door. Een paar mannen gaan op de uitnodiging in om nog even bij elkaar te komen, o.a. voor gebed.