Zie ook de foto’s
Dinsdag 19 mei 2009
Vandaag is het dan zover. Om 5 uur verzamelen we ons op Schiphol om met z’n veertienen om 7 uur via Zürich naar Israël te vliegen. Alhoewel: het blijkt spannend of we wel allemaal mee kunnen! De eerste strubbeling wordt in Zürich overwonnen: Michael kan toch ons reis begeleiden, zijn reserveplaats levert hem zelfs een plek in de business class op! (Stiekem hebben we even polshoogte genomen...) Ook Doris en Dinand krijgen toch een instapkaart voor het tweede traject en zo blijven we gelukkig toch allemaal bij elkaar.
Aangekomen op het vliegveld in Tel Aviv maken we al snel kennis met onze 15de reisgenoot die ons het grootste deel van de reis zal vergezellen: onze gids Joop Waterman. Hij is in 1948 in Nederland geboren, getogen in 't Gooi en samen met zijn vrouw en beide dochters naar Israël geëmigreerd om hun kinderen een joodse opvoeding te kunnen geven en de kans op joodse partners voor hen te vergroten. Na zijn opleiding en werk als planoloog/geograaf heeft hij zich omgeschoold tot erkende tourguide.
Gedurende de ca 2 uur durende busrit naar onze eerste bestemming, Nes Ammim, vertelt hij ons al veel, o.a. over het gebied waar we doorheen rijden. Niet iedereen luistert echter even volgzaam naar de veelheid aan informatie...
Tijdens de avondmaaltijd in Nes Ammim leert hij ons dat men in Israël begint met salades vooraf (waar humus deel van uitmaakt, door ons voor het gemak ‘cement' genoemd) en daarna pas de warme gerechten gebruikt. Hij haalt zich de hoon van de vrouwen van de groep op de hals door zijn uitspraken over het gebrek aan kooktalent van Nederlandse vrouwen en we concluderen plagend dat we nu wel begrijpen waarom Joop gids is geworden.
’s Avonds komen we als groep bij elkaar en bespreken we onze beweegredenen voor deze reis naar Israël. De volgende vragen en overwegingen komen zoal naar voren:
- Hoe gaat Gods plan verder met Israël en in het bijzonder Jeruzalem?
- Jeruzalem wordt stad van vrede genoemd. Geldt dat voor straks of ook al voor nu?
- Israël is een teken van God.
- De historie: het leven en werk van de Here Jezus.
- Wat ik hier denk te vinden? Een beetje wijsheid, ontmoetingen zijn fijn, ‘een beetje proeven', geen expliciete verwachtingen.
- De hoop dat het leven door de Heilige Geest met de Here Jezus dichterbij komt.
- Als kind ben ik al erg aangeraakt door Israël / het joodse volk. Ik ervaar een soort respect voor het joodse volk.
- Door hier te zijn ervaren hoe het joodse volk leeft, zonder beïnvloed te worden door de media.
De wens om dingen uit de Bijbel, die hier in het dagelijks leven gebeuren, mee te maken.- Naast culturele dingen contacten met de mensen.
- Interesse voor kibboetzim.
- Als je van God houdt en God houdt heel veel van Israël...
- Het joodse volk is het uitverkoren volk van God.
- Zoals het huwelijk een afschaduwing is van de relatie tussen Christus en de gemeente en een man alles van zijn vrouw wil leren kennen en vice versa, is er de wens om alles wat bij God hoort te willen leren kennen steeds meer gaan leven.
- Ik heb me altijd erg verdiept in het Oude Testament. Israël is het centrum van de wereld, altijd in het wereldnieuws.
- Een stuk verdieping.
We wisselen ter (nadere) kennismaking nog wat persoonlijke informatie uit over onze thuissituatie en (vrijwilligers)werkzaamheden en we sluiten af met het zingen van o.a. ‘Abba Vader’ en het kort overdenken van Psalm 122 ‘Vrede voor Jeruzalem’: een belofte voor de stad die niet buiten de opdracht aan ons omgaat.
Marjan Hansman