studiereis > verslag > mei 2009

Zie ook de foto’s

Woensdag 20 mei 2009


Na een nagenoeg een slapeloze nacht om 07.00 uur opgestaan. Nog wat rondgewandeld en gefotografeerd en het eerste ontbijt in Israël: veel salade, eieren en ‘awful profile’ koffie (oftewel oploskoffie). Hier moet ik maar aan wennen want hier in Israël kennen ze schijnbaar geen filterkoffie -op een enkele uitzondering na. Na het ontbijt krijgen we een rondleiding en uitleg over het ontstaan en de doelstelling van Nes Ammim. Nes Ammim betekent ‘teken voor de wereld’. Tot voor kort was er een grote rozenkwekerij en meubelmakerij en avocado­plantage. Maar door de goedkope rozen uit Afrika is de kwekerij in verval geraakt. Nu willen ze een neutraal conferentieoord zijn voor uiteenlopende politieke cq religieuze groepen.


Na de rondleiding gaan we naar Akko, een oude kruisvaardersstad. Onze Gids Joop Waterman vertelt honderduit over de stad en zijn verleden wat we ook weer direct mogen vergeten. We bezoeken o.a. een kathedraal van de hospita­listen en een karavanserai (kamelenmotel) en daarna zwerven we wat door de stad wat eindigt met een picknick bij de zee.


Hierna gaan we naar Lohamai Ha’gettaot, een kibbutz gesticht door de overlevenden van de gettostrijders uit Warsaw. Het museum wat erbij hoort is zeer indrukwekkend. Eigenlijk is het centrale punt van het museum het verhaal van Janusz Korczac (1878-1942), een Pools-Joodse arts, pedagoog en schrijver van kinderboeken die in augustus van 1942 gedeporteerd werd naar Treblinka en daar met zijn 195 wees­kinderen vermoord werd.

Dan gaan wij terug naar Nes Ammim. Een aantal besluiten de laatste paar kilometer terug te lopen, eerst over kibbutz Lohamai, buiten de kibbutz moeten we over een 2,5m hoog hek klimmen of eerst over een sloot met distels en brandnetels en dan langs het hek met terug de zelfde prikplanten. We lopen over de plantages waar avocado’s gekweekt worden. We komen uit aan de achterzijde van Nes Ammim. In de verte zie je het gebouw van studie en gebed al liggen. We komen langs de vervallen kassen. In het begin is er nog een pad wat steeds meer verwildert en lopen we door distels en doornstruiken en via de kassen komen we op beter begaanbare paden. Via de tuinen arriveren we bij het restaurant.

Buffetdiner: salade - kumis (kikkererwtenpate) - tahini (dikke stroperige pasta van sesam) - kip - vis - aardappelen - rijst.


Later op de avond hebben we een ontmoeting met Tania en Yusef. Ze worden geïntroduceerd door pastoraal medewerkster Judith. Tania en Yusef wonen in hetzelfde dorp en vertellen over de moei­zame samenwerking tussen Joden en Arabieren, hun verlangen is tot een vreedzame samenleving tussen de twee bevolkingsgroepen te komen. Tegen elven nemen we afscheid van hen en praten nog wat na en gaan naar bed - welterusten!

Bert van Engeland


> donderdag 21 mei