Zie ook de foto’s
Vrijdag 22 mei 2009
We verlaten ons luxe hotel in Kibboetz Lavi (hoop).
Vandaag gaan we op naar Jeruzalem maar eerst gaan we nog varen op het meer van Tiberias (Gallilea of Genesereth).
Een klassieke boot met huif en pufmotor vaart onze groep naar het midden van het meer. Hier gaat de motor uit en dobberen we rond. 
Een korte meditatie door Michael Mulder over de hoofdman van Kapernaum die geloofde dat de Here Jezus op afstand zijn zieke knecht kon genezen. Het ging over het volgen van de Leider, Hij (de Here Jezus) gaat voorop wij volgen. Daarna zingen we enkele liederen.
Om 11.00 uur zijn we in Nazareth Village, het openluchtmuseumdorp ingericht zoals het er in de tijd van de Here Jezus moet hebben uitgezien. Het deed me wat. Degene die ons rondleidde deed dit enorm goed en door de manier waarop de levende figuren rondliepen en zich opstelden kon ik me er goed thuis voelen.
Wel stelde ik me alles veel groter voor; dat is me vooral opgevallen. De voorstelling die ik mij vooraf maakte, klopt maar zeer ten dele met de werkelijkheid.
Israël heeft alles; kaal en begroeid vlak land, bergen, ook kaal en begroeid, woestijn, kraters, prachtige steden en vruchtbare uitbundig bloeiende streken. Zo’n kleine oppervlakte waar zoveel te zien is én ook is gebeurd!
Tegen vieren arriveren we bij het Jerusalem Gate Hotel waar we ons gereed maken voor een bezoek aan de synagoge van de liberaal Joodse gemeente.
In de synagoge zitten de mannen aan de linkerkant en de vrouwen aan de rechterkant, gescheiden door een vitrage wand. Tijdens de dienst draait op een gegeven moment iedereen rond om de mensen om zich heen Shalom te wensen. Er wordt uit de Thora gelezen en gebeden maar weinig gezongen.
Seider / Sabbatsavond bij Marion Kunstenaar
Na de dienst in de synagoge gaan Christina en ik met Marion Kunstenaar mee. We waren welkom bij haar thuis. Door het poortje komen we via de verlichtte tuin in haar huis, een mooi smaakvol ingerichte benedenwoning met prachtige door haar gemaakte schilderijen.
Onze gastvrouw had nog twee jonge vrouwen uitgenodigd: een afgestuurde theologe die in Oost Jeruzalem werkt onder Palestijnse Christenen en een afgestuurde psychiater die met Palestijnse getraumatiseerde kinderen en volwassenen werkt. Alles is voor de maaltijd gereed en staat op warmhoudplaatjes klaar.
De lampen branden al. Tjitske mag op de vleugel spelen, dus we hebben levende muziek tot we aan de maaltijd beginnen. Met Tineke de theologe maken we vast kennis door te informeren wat ze doet. Dan begint de maaltijd met gezang en gebed en krijgen we brood met zout en salades met wijn. Het brood en de wijn worden eerst gezegend.
Onze gastvrouw haalde de opscheplepels van haar grootouders uit de tafellade; die gebruikte ze altijd op sabbatsavond! Ze vertelde verder dat het op deze dag precies 65 jaar geleden was dat haar grootouders in Auschwitz vergast werden! Hele groepen uit families afgemaakt. Dan ben je wel even sprakeloos!
De jonge vrouwen, pro Palestijns vuurden veel vragen op Marion af. Vooral Tjitske die steeds weer vroeg: ‘Hoe kán dat?’ Het was echt een vuurwerk- discussie waarin ook wij betrokken raakten. We waren dan ook érg laat terug. Ongeveer 01.30 met de door Tjitske bestelde taxi van een voor haar bekende chauffeur, weliswaar voor Sabbatstarief maar niet extreem, waren we terug bij het hotel.
Ik vind het zo knap dat Marion op de manier zoals ze dat doet rustig antwoord kan blijven geven, terwijl ze wel emotioneel betrokken is. Ze kan daar over heen zien.
Dat spreekt ook uit het feit dat ze in 2002 een fonds heeft opgericht Yad Elie genoemd (naar haar overleden echtgenoot Elie Saghroun) voor hongerige kinderen van alle richtingen.
Zij krijgen een maaltijd op school want: ‘Geen kind mag honger lijden in het land van MELK & HONING.’
Wil Cramer